‘Hoe anders is het weer bij orthodoxe christenen op de zandgronden van de Veluwe’ – over verschillen met refo’s in Zeeland.

Volgens antropologe José Baars is het geen toeval dat de eerste verkiesbare SGP-vrouw een Zeeuwse is.

,,Dit voorjaar viel het mij ook op bij een kerkdienst in een gereformeerde gemeente, dat speciaalzaken voor reformatorische mode minder hun stempel drukken op het zondagse goed dan in Kampen en omgeving. In tegenstelling tot het driedelig zwart van de predikant, kunnen rokjes, jurken of pakjes zo uit de collectie van grootwinkelbedrijven komen. De hoofddeksels van meiden zie ik op zonnige dagen ook op hoofden van de toeristen. Wanneer na de dienst de hoeden in de plastic tasjes verdwijnen, dansen korte kapsels in de wind. (…)

,,Het is een hypothese, maar ik denk dat de natuurlijke leefomgeving wel enig grip op mensen heeft. Mensen worden door duizend-en-één dingen gevormd, maar ook door hun habitat, de natuurlijke leefomgeving. Op de zandgronden van de Veluwe zie je door de bomen het bos niet meer, maar heb je ook geen zicht op de breedte van de horizon. (…) De Zeeuw en de zee zijn naar mijn idee ook met elkaar verweven. Is men genoodzaakt hoog aan de wind te varen, dan gebeurt dat. Maar wie denkt dat de Vlissingse SGP zwalkt door een vrouw op een verkiesbare plaats te zetten, ziet waarschijnlijk over het hoofd dat de partij bij tegenwind moet laveren om een doel te bereiken. Een Zeeuw leeft met wind, eb en vloed. Niemand maakt zich daar druk over. Wanneer mannen zich terugtrekken uit bestuurlijke functies, komt er een SGP-vrouw aan het oppervlak. Zijn er weer mannen genoeg, dan bestaat de mogelijkheid dat zij zo weer onder water verdwijnt. Ondertussen heeft zij haar partij een enorme dienst bewezen en de discussie over vrouwen gesloten. Wie daarmee vrede heeft kan naar goed voorbeeld, bij ruig weer zelfs slapen in het vooronder.”

Zie verder: http://fluistering.com/2013/09/

Geplaatst op: 1 oktober 2013